بهینه سازی سیستم کشت بافت و باززایی از گیاه فلفل دلمه ای

فلفل دلمه ای (capsicum annuum l.) گیاهی یک ساله متعلق به خانواده solanaceae است که به عنوان یک گیاه مهم در کشور های گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر جهان به شمار می آید. مانند دیگر گیاهان تولید فلفل تحت تاثیر عوامل زنده و غیر زنده قرار گرفته که کیفیت و عملکرد محصول را تحت تاثیر قرار می دهد. در طی سالهای گذشته، برنامه های خوبی برای افزایش عملکرد و بهبود مقاومت به آفات و بیماری ها از طریق روش های اصلاح گیاهان و کاربرد تکنیک های انتقال ژن در فلفل انجام شده است که نیاز به روش باززایی کارآمدی دارد. تحقیق حاضر با هدف بهینه سازی ریزازدیادی فلفل از طریق تکنیک کشت بافت و به صورت آزمایش فاکتوریل با طرح کامل تصادفی و سه تکرار با دو هدف اندام زایی مستقیم و غیر مستقیم به اجرا درآمد. محیط پایه برای تمامی آزمایش ها محیط ms بود. طبق نتایج به دست آمده، ریزنمونه کوتیلدون در محیط دارای bap ( 4 میلی گرم بر لیتر) همراه با 5/0 میلی گرم بر لیتر iaa بالاترین باززایی (66/91 درصد) را نشان داد. اندام های اولیه حاصل شده، در محیط حاوی 2 میلی گرم بر لیتر paa به همراه 5/0 میلی گرم برلیتر iaa، بیشترین تعداد ساقه و ریشه با عملکرد رشدی بالا را نشان دادند. گیاهچه های حاصل با موفقیت با شرایط محیطی سازگار شده و به گلخانه منتقل گردیدند. در آزمایش کالوس زایی، بالاترین میزان کالوس (100 درصد) در تیمارnaa ( 3 میلی گرم بر لیتر) و از ریزنمونه کوتیلدون به دست آمد. بعد از انتقال کالوس ها به محیط اندام زایی، تعداد بسیار اندکی از کالوس ها، تولید جوانه کردند که این جوانه ها نیز، خیلی زود از بین رفته و هیچ یک توان ایجاد گیاهچه نرمال را نداشتند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برای تکثیر بهینه گیاه فلفل در مقایسه با اندام زایی غیر مستقیم، اندام زایی مستقیم روشی کارآمد و با سرعت عمل بالاتر و درجه اطمینان بیشتری می باشد.